Η αλλαγή του νόμου αποτελούσε πάγιο αίτημα του ΔΝΤ από την εποχή του πρώτου μνημονίου, το 2010
Mε την κατάθεση της τροπολογίας για την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου που αφορά στον τρόπο λήψης των αποφάσεων για απεργίες στα πρωτοβάθμια σωματεία αλλάζει για πρώτη φορά μετά από 36 έτη ο νόμος 1264/82 για τις απεργίες.
ΒΡΕΣ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΔΩ
Στο εξής για την απόφαση μιας απεργίας θα αποφασίζει το 50% +1 των εργαζομένων που εκπροσωπούνται στα σωματεία. Επισημαίνεται ότι η αλλαγή του συγκεκριμένου νόμου αποτελούσε πάγιο αίτημα του ΔΝΤ από την εποχή του πρώτου μνημονίου το 2010 και η αλλαγή του τρόπου λήψης των αποφάσεων για απεργίες από τα πρωτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα των επιχειρήσεων ήταν προαπαιτούμενο της δεύτερης αξιολόγησης.
Υπενθυμίζεται ότι μέχρι σήμερα σύμφωνα με το ισχύοντα νόμο 1264/1982 (άρθρο 8) για την λήψη απόφασης για απεργιακή κινητοποίηση από ένα πρωτοβάθμιο σωματείο, εφόσον το καταστατικό του επιχειρησιακού σωματείου δεν ορίζει διαφορετικά, για να γίνει συζήτηση και για να ληφθεί απόφαση, κατά τις συνελεύσεις , απαιτείται η παρουσία τουλάχιστο του ενός τρίτου (1/3) των οικονομικά τακτοποιημένων µελών. Οι εκπρόσωποι των συνδικάτων θεωρούν μια τέτοια συζήτηση για την αλλαγή του νόμου 1264/82 ως προσχηματική και κατηγορούν την κυβέρνηση ότι «στην ουσία έχει αποδεχθεί την αλλαγή του νόμου για τις απεργίες».
Η τροπολογία αφορά μόνο τις πρωτοβάθμιες επιχειρησιακές συνδικαλιστικές οργανώσεις και δεν αφορά τις δευτεροβάθμιες οργανώσεις των εργαζομένων, δηλαδή τα κλαδικά συνδικάτα, τις ομοσπονδίες και τα εργατικά κέντρα, την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. Σε ανακοίνωση της η ΓΣΕΕ κατηγορεί την κυβέρνηση «για πλήρη υπακοή στην Τροϊκα», καθώς, όπως αναφέρει, «Με τη μεθόδευση της υπερβολικά αυξημένης συμμετοχής των εργαζομένων που βιώνουν καθεστώς πρωτοφανούς εργασιακής ανασφάλειας, για τον τρόπο λήψης απεργιακής απόφασης, επιδιώκεται να κρίνονται παράνομες το 99% των απεργιών που θα κηρύσσουν τα σωματεία στο μέλλον».
Τι ισχύει στην Ευρώπη και η περίπτωση της Βουλγαρίας
Σύμφωνα με την μελέτη του καθηγητή της νομικής σχολής του πανεπιστημίου της Αθήνας κ. Κ. Παπαδημητρίου η οποία έγινε το 2014, ως προς τους όρους κήρυξης της απεργίας η Ελλάδα τοποθετείται στο κέντρο της Ευρωπαϊκής κλίμακας. Κατά κανόνα απαιτείται να ληφθεί απόφαση από την γενική συνέλευση των εργαζομένων με μυστική ψηφοφορία των μελών της, ενώ αρκείται σε απόφαση του διοικητικού συμβουλίου της οργάνωσης, εάν πρόκειται για συνδικαλιστική οργάνωση πανελλαδικής εμβέλειας.
Στο άλλο άκρο της κλίμακας – από αυτό που βρίσκεται η Ελλάδα- εντάσσονται χώρες όπως η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ισπανία και η Ιταλία στις οποίες χώρες την απόφαση για κήρυξη απεργίας μπορούν να την λάβουν ακόμη και άτυπες ομάδες εργαζομένων. Αντίθετα στο άλλο άκρο της κλίμακας βρίσκεται η Βουλγαρία στην οποία απαιτείται απόφαση της πλειοψηφίας του συνολικού αριθμού των εργαζομένων της επιχείρησης. Σύμφωνα με την μελέτη του καθηγητή κ. Παπαδημητρίου η ρύθμιση τύπου Βουλγαρίας έχει κατακριθεί έντονα από τα αρμόδια όργανα του συμβουλίου της Ευρώπης.
Στη Μεγάλη Βρετανία για την λήψη απόφασης για απεργία απαιτείται δημοψήφισμα με συμμετοχή των μελών της συνδικαλιστικής οργάνωσης, αλλά με την επιβολή εξαιρετικά δυσκίνητων διαδικασιών (πηγή)
