Ο χρηματοπιστωτικός θεσμός της Ουάσινγκτον υπολογίζει ότι 70 ως 100 εκατομμύρια άνθρωποι μπορεί να περιπέσουν σε κατάσταση ακραίας φτώχειας και «ο αριθμός αυτός μπορεί να αυξηθεί» εάν η πανδημία επιδεινωθεί ή διαρκέσει, διευκρίνισε. Προηγούμενη εκτίμηση της Παγκόσμιας Τράπεζας έκανε λόγο για 60 εκατομμύρια.
Αυτό καθιστά «επιτακτική» ανάγκη οι πιστωτές να προχωρήσουν σε απομείωση του χρέους φτωχών χωρών, έκρινε ο Μαλπάς, πηγαίνοντας έτσι πιο μακριά από τις εκκλήσεις να παραταθεί το μορατόριο που κηρύχθηκε όσον αφορά την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους των κρατών που βρίσκονται σε πιο δεινή θέση.
Ο ίδιος προεξόφλησε ότι οι χώρες που θα χρειαστεί να αναδιαρθρώσουν το δημόσιο χρέος τους θα είναι περισσότερες.
«Οι τρωτότητες που συνδέονται με τα χρέη έχουν αυξηθεί και είναι επιτακτική ανάγκη (για τις χώρες-οφειλέτες) να δουν φως στην άκρη του τούνελ ώστε να μπορέσουν να προσελκύσουν νέες επενδύσεις», εξήγησε ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Τα κράτη μέλη της Ομάδας των Είκοσι (G20) πιο ανεπτυγμένων οικονομικά χωρών της υφηλίου αποφάσισαν τον Απρίλιο την αναστολή ως το τέλος του 2020 της αποπληρωμής των οφειλών των φτωχότερων χωρών.
Μη κυβερνητικές οργανώσεις και η Παγκόσμια Τράπεζα απευθύνουν έκκληση να παραταθεί ως το 2021 αυτό το μορατόριο, το οποίο αφορά 76 χώρες. Τα κράτη της G20 αναμένεται να λάβουν αποφάσεις μέχρι τον Οκτώβριο, όταν θα διεξαχθεί η προσεχής σύνοδός τους.
Αλλά αυτό δεν θα είναι αρκετό, εκτίμησε ο Ντέιβιντ Μαλπάς, καθώς η επιβράδυνση της οικονομικής δραστηριότητας σημαίνει πως οι συγκεκριμένες χώρες, που αδυνατούν ήδη να προσφέρουν δίχτυ ασφαλείας, επαρκή κοινωνική πρόνοια στους πολίτες τους, δεν θα είναι σε θέση να αποπληρώσουν τις οφειλές τους.
Το ύψος της απομείωσης του χρέους θα πρέπει να εξαρτηθεί από την κατάσταση σε κάθε χώρα, σημείωσε. Ο θεσμός έχει εξαγγείλει τη χορήγηση κατεπείγουσας βοήθειας 160 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε περίπου εκατό κράτη.
Το 2015, τη χρονιά κατά την οποία είχε γίνει η πιο πρόσφατη εκτίμηση που είναι αναρτημένη στον ιστότοπο της Παγκόσμιας Τράπεζας, περίπου 734 εκατομμύρια άνθρωποι ζούσαν ήδη σε κατάσταση ακραίας φτώχειας, με άλλα λόγια περίπου το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Όμως η ακραία φτώχεια — το να ζει κανείς με λιγότερα από 1,90 δολάρια την ημέρα — δεν παύει να αυξάνεται αφότου άρχισε η πανδημία.
Η επιδείνωση οφείλεται στον συνδυασμό της καταστροφής θέσεων εργασίας κατά τη διάρκεια της πανδημίας καθώς και στις δυσκολίες των αλυσίδων εφοδιασμού, που δυσχεραίνουν την πρόσβαση σε τρόφιμα.
«Όλ’ αυτά συμβάλλουν κόσμος να ολισθαίνει στην ακραία φτώχεια» όσο η κρίση διαρκεί, επισήμανε ο Μαλπάς.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
