Είχε υποχρέωση ο θεράπων ιατρός του δημόσιου νοσοκομείου να ενημερώσει για τις επιπλοκές της θεραπευτικής μεθόδου
Το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο επικύρωσε την απόφαση του Εφετείου πως ο θάνατος του 75χρονου ασθενούς, αντιναυάρχου σε αποστρατεία, οφείλεται σε ιατρικά λάθη, αποφασίζοντας την καταβολή αποζημίωσης συνολικά 400.000 ευρώ, εκ των οποίων 200.000 ευρώ στην χήρα και από 100.000 ευρώ στα δύο παιδιά του νεκρού.
Το δικαστήριο είχε κρίνει πως ο θάνατος του οφείλεται σε παραλείψεις ιατρών σε δημόσιο νοσοκομείο και κυρίως στην ελλιπή ενημέρωση για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της ακολουθούμενης θεραπευτικής μεθόδου.
Το ΣτΕ απέρριψε την αίτηση του Δημοσίου για ακύρωση της αποζημίωσης στους οικείους του, αναφέροντας πως το Εφετείο «έκρινε ότι ο ιατρός υποχρεούται, σε κάθε περίπτωση παροχής ιατρικών υπηρεσιών, να συμμορφώνεται προς τις θεμελιώδεις αρχές της ιατρικής επιστήμης και της κτηθείσας εμπειρίας, όπως αυτές προοδευτικώς εξελίσσονται, καθώς και να επιδεικνύει την επιμέλεια που οφείλει να καταβάλλει ο μέσος συνετός και ευσυνείδητος ιατρός κάτω από τις ίδιες πραγματικές περιστάσεις (ιστορικό ασθενούς, κλινική συμπτωματολογία, κατεπείγον ή μη του περιστατικού, υλικοτεχνική υποδομή σε επίπεδο μέσων εργαστηριακής διάγνωσης, φαρμακευτικής και εν γένει θεραπευτικής επέμβασης και αγωγής).
(…) Το δικάσαν δικαστήριο έκρινε ότι, πέραν της υποχρέωσης του ιατρού να μην διαπράττει αμιγώς ιατρογενή σφάλματα, υφίσταται και υποχρέωσή του να ενημερώνει εξατομικευμένα τον ασθενή ως προς το είδος, τους κινδύνους και τις πιθανότητες αποτυχίας της θεραπείας του, ούτως ώστε ο ασθενής, αφού ενημερωθεί πλήρως, να συναινέσει εγκύρως ως προς τη διενέργεια κάθε σχετικής ιατρικής πράξης. Στην ανωτέρω δε υποχρέωση του ιατρού αντιστοιχεί και το δικαίωμα του ασθενούς να ενημερώνεται σχετικά με τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα των θεραπευτικών μεθόδων και πρακτικών και τους πιθανούς κινδύνους επιπλοκών, ώστε να δύναται να λαμβάνει ελευθέρως τις αποφάσεις του για την υποβολή στις μεθόδους και πρακτικές που προτείνονται ή όχι».
Η ευθύνη του Δημοσίου
Το Συμβούλιο της Επικρατείας επισημαίνει πως «το δικάσαν δικαστήριο έκρινε ότι παραβίαση του δικαιώματος αυτού του ασθενούς στοιχειοθετεί ευθύνη του Δημοσίου προς αποζημίωση του τελευταίου σε περίπτωση επέλευσης βλάβης στη σωματική και ψυχική υγεία του από επιπλοκές σχετιζόμενες με την εφαρμογή των ως άνω θεραπευτικών και ιατρικών μεθόδων και πρακτικών».
Μάλιστα απέρριψε ως αβάσιμους τους ισχυρισμούς του Δημοσίου πως δεν υφίσταται νόμιμη υποχρέωση του θεράποντος ιατρού να ενημερώσει πλήρως τον ασθενή για τις επιπλοκές της θεραπευτικής μεθόδου.
«Ο θεράπων ιατρός, κατά παράβαση νόμιμης υποχρέωσής του, παρέλειψε να ενημερώσει τον ασθενή ως προς τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της θεραπευτικής μεθόδου που εφαρμόστηκε τελικώς σε σχέση με άλλες θεραπευτικές μεθόδους που υφίστανται για την ίδια ασθένεια, ώστε ο τελευταίος να παράσχει την έγκυρη συναίνεσή του για την επιλογή της, και ότι η παράνομη αυτή παράλειψη συνδεόταν αιτιωδώς με τον θάνατο του ανωτέρω, που επήλθε λόγω επιπλοκών της παρανόμως επιλεγείσας θεραπευτικής μεθόδου, και τούτο ανεξαρτήτως του ότι οι επιμέρους ιατρικές πράξεις του ανωτέρω ιατρού στο πλαίσιο της εφαρμοσθείσας θεραπευτικής αυτής μεθόδου διενεργήθηκαν σύμφωνα με τους κανόνες της ιατρικής επιστήμης. Επομένως, τα περί του αντιθέτου προβαλλόμενα ότι δεν υφίσταται νόμιμη υποχρέωση του θεράποντος ιατρού να παρέχει την κατά τα ανωτέρω πλήρη ενημέρωση του ασθενούς και ότι η παράλειψη ενημέρωσης δεν μπορεί να αποτελέσει, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, πρόσφορη αιτία του θανάτου του ασθενούς πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμα», αναφέρει το σκεπτικό του ΣτΕ το οποίο επικύρωσε την αποζημίωση-μαμούθ των 400.000 ευρώ στη σύζυγο και τα δύο παιδιά του αποθανόντος ασθενούς.
